Page 28 - Anton Çehov'dan Seçme Hikayeler

MEMURUN ÖLÜMÜ

B ir gece, memur İvan Dimitriç Çerviakov, ikinci sıra
koltuklardan birine oturmuş, dürbünle “Kornevil
Çanları”nı seyrediyordu. Çerviakov seyrediyor, mutluluğun
en yük seklerine ulaştığını duyuyordu. Derken birdenbire...
Hikâ yelerde bu “derken birdenbire”lere sık sık rastlanır.
Yazar ların hakları var. Hayat beklenmedik şeylerle o kadar
dolu ki... Derken birdenbire yüzü buruştu. Gözleri kaydı,
solu ğu kesildi. Dürbünü gözünden ayırdı, eğildi ve “Hapşu-
uu!..” diye. Gördüğünüz gibi aksırık, hiçbir yerde, hiç kim-
seye yasak edilmemiştir. Köylüler de aksırır, emniyet amirleri
de aksırır hatta bazen müşavirlerin bile aksırdığı olur. Her-
kes aksırır. Çerviakov hiç de bozulmadı, mendili ile ağzını
burnunu sildi, nazik bir insan gibi kimseyi rahat sız edip et-
mediğini anlamak için etrafına bakındı. Ve derhâl mahcup
olmak zorunda kaldı. Önünde, birinci sıra koltuk lardan bi-
rinde oturmakta olan yaşlı bir zatın, dazlak kafası nı, ensesini
eldiveni ile dikkatle silmekte olduğunu gördü. Adamın belli
belirsiz bir şeyler mırıldandığını duydu. Çer viakov, ihtiyarın
ulaştırma bakanlığında çalışan sivil gene rallerden Brizjalov
olduğunu tanımakta gecikmedi:

‒ Adamın üstünü başını berbat ettim, diye düşündü.

t