Page 10 - Hermann la Dorethea

KALLIOPE

KADER ve KISMET

”Şimdiye kadar ben pazar yerini ve sokakları hiç de
böyle tenha görmemiştim! Şehir âdeta süprülmüş gibi!
daha doğrusu ölmüş gibi! Diyebilirim ki, hemşerilerimiz-
den elli kişi bile kalmamış. Şu tecessüs insana neler yap-
tırmıyor! İşte herkes, zavallı göçmenlerin o hazin alayını
seyretmeğe gidiyor. Onların geçtiği şose buraya en az bir
saatlik mesafede olduğu halde, öğle vaktinin kızgın tozla-
rı içinde, ta oraya kadar koşuyorlar. Kurtarabildikleri şey-
lerle birlikte, Rhein’in öbür kıyısındaki o güzel ülkeden
maalesef kaçarak buralara gelen, ve mesut bir yuva olan
bu mümbit vâdinin kıvrıntıları arasından geçen o zavallı
insanları görmek için, ben yerimden bile kımıldamak iste-
miyorum. Ah karıcığım, sen merhamet hissiyle oğlumu-
zu, o biçarelere eski çamaşırlarla biraz da yiyecek ve içe-
cek dağıtmak üzere, oraya gönderdiğine isabet ettin. Zira
zengine vermek düşer.
“Bizim delikanlı arabayı ne güzel sürüyor! Beygirleri
de nasıl zaptediyor! Yeni yapılan bu küçücük araba, pek
mükemmel bir şey oldu. Arabacı da kendi yerine geçtik-
ten sonra, içerisine rahat rahat dört kişi oturabilir. Bu sefer
o yalnız gidiyor. Köşeyi nasıl da kuş gibi dönüyor!”