Page 120 - Çocukluk

Herkes benden nefret ediyor, daima da edecek, dost-
luğa, aşka, saygıya her şeye giden yollar kapandı, her
şey mahvoldu!.... Volodya, bana faydası dokunmıyan ve
herkes tarafından farkına varılan işaretleri niçin yaptı?
Bu aksi Prenses de ayaklarıma niçin öyle baktı? Niçin
Soniçka.... O şeker şey; fakat niçin o zaman o da gülüm-
sedi? Niçin babam kızardı ve elimden yakaladı? Acaba
benim yüzümden o da utanmış mıydı? Of! Bu çekilmez
bir şey! İşte annem burada olsaydı Nikolenka’sı için hiç
de kızarmazdı.... Hayalim bu sevimli gölgenin peşinde
uzaklara dalıp gitti. Evimizin önündeki çayırı, bahçemi-
zin yüksek ıhlamurlarını, üstünde kırlangıçlar uçuşan
tertemiz havuzu, beyaz şeffaf bulutların durduğu mavi
göğü, taze kokulu ot demetlerini gözümün önüne geti-
riyor, altüst olan hayalimde daha pek çok sakin, sevimli
hâtıralar dolaşıyordu.

XXIII
MAZURKADAN SONRA
İlk sırada dans eden genç yemekte bizim oturduğu-
muz, çocuklar masasında oturdu ve bana alâka göster-
di. Eğer başıma gelen felâketten sonra birşey hissede-
bilseydim, bu alâka fazlasiyle onurumu okşardı. Fakat
genç galiba her şeye rağmen beni neşelendirmeye ah-
detmişti: Benimle şakalaşıyor, bana delikanlı diye hita-
bediyor ve büyüklerden hiç kimsenin bize bakmadığı
bir sırada hemen çeşit çeşit şişelerden şarap dolduruyor
ve ısrar edip mutlaka içiriyordu. Yemeğin sonuna doğ-
ru, başgarson peçeteye sarılmış şişeden ancak çeyrek

ÇOCUKLUK • 119