Page 9 - Son İbni Siracın Maceraları

türküleriyle uyuturlardı. Her beş günde bir Gırnata’ya
doğru dönerek camide dua ederlerdi; sevgili kullarını
yeniden o saadet ülkesine kavuşturması için Tanrı’ya
yalvarırlardı. Lotophagos’ların ülkesinin meyvaları,
1
suları, yeşilliği ve parlak güneşi yurtlarından edilmiş
bu insanların gözünde yoktu. Al Kulelerin uzağında
2
ne lezzetli meyvalar ve berrak pınarlar ne taze yeşillik
ne de bakılmağa lâyık güneş bulunurdu. Yurtlarından
kovulmuş bu insanlardan birine, Bagrada ovaları gös-
terilecek olsa başını sallar ve içini çekerek “Ah! Gırna-
ta!” derdi.
Bilhassa İbni Siraclar vatanlarına en sadık ve en
rikkatli hâtıralarla bağlıydılar. Zaferlerine sahne olan
memleketten ve döğüşürlerken “şeref ve aşk” haykı-
rışlariyle inlettikleri sahillerden yüreklerine işliyen bir
acıyla ayrılmışlardı. Çiftçi kabîleleri arasında, başlarına
tulga giyemedikleri ve çöllerde mızrak kullanmadık-
ları için kendilerini Araplarda askerlik kadar makbul
olan tıbbi bitkiler tetkikine vermişlerdi. Böylece, vak-
tiyle yaralar açan bu savaşkan insanlar şimdi o yarala-
rı iyi etme sanatıyle meşguldü. Bu sanatla uğraşmada
eski faziletlerinin bir izi kalmıştı. Zira asîl savaşçılar,
yere serdikleri düşmanlarının yaralarını ekseriya ken-
dileri sararlardı.

1 Homeros’a göre eski Afrikanın Lhotus yemişi yiyerek geçinen bir
kabîlesi.
2 Gırnata sarayının kuleleri.

8 • SON İBNİ SİRAC’IN MACERALARI