Page 121 - Anton Çehov'dan Seçme Hikayeler

Prişibeyev Çavuş, gözlüklerini alnına kaldırır. Kendin den
yana olmadığı belli olan yargıca şaşkın şaşkın bakar. Patlak
gözleri parlar, burnu kıpkırmızı olur. Şahitlere ba kar. Yargı-
cın ne diye bu kadar heyecanlandığını bir türlü anlayamaz.
Salonun her yanından niçin güç tutulan kahka halar geldiğini
anlayamaz. Verilen karar da onun için anla şılmaz bir şeydir.
Bir ay hapis. Ellerini açarak:

‒ Niçin, hangi kanuna dayanarak, diye sorar.
Artık onun için dünyanın değiştiği apaçık bir gerçek tir.
Bu dünyada yaşanmaz artık. Kafasına ümitsiz, acıklı düşün-
celer üşüşür. Ama mahkemeden çıkınca köylülerin bir yerde
toplanıp bir şey konuştuklarını gördüğü zaman artık kulla-
namadığı bir alışkanlıkla gene hazır ol vaziyeti alıp kısık, sert
bir sesle:
“Hey millet, toplaşmayın, dağılın bakalım! Herkes evi-
ne...” diye bağırmaya devam ediyor.

t ANTON ÇEHOV’DAN SEÇME HİKÂYELER